ژنوساید
واژه نسل کشی توسط رافائل لمکین ( ۱۹۰۰- ۱۹۵۹ ) یک یهودی لهستانی الاصل ابداع شد . او که محقق قضایی بود در سال ۱۹۴۳ این واژه را از ادغام دو واژه یونانی génos ( به معنی دسته یا قوم ) و cide ( به معنی کشتن و کشتار ) به وجود آورد . او در سال ۱۹۳۳ یک بیانیه را تدارک دید که « جنایات وحشیگرایانه » لقب گرفت که خود مقدمهای بود بر ابداع و اعلام جرم علیه کسانی که دست به نسل کشی میزدند . برای لمکین کشتار عراق در آگوست سال ۱۹۳۳ یادآور نسلکشی ارامنه در سالهای جنگ جهانی اول بود . در اولین بیانیه اش تحت انواع جنایات وحشیانه که کنسول سازمان ملل متحد در مادرید تقدیم شد او سعی بر غیرقانونی اعلام کردن جرم نسل کشی کرد . البته آن بیانیه با شکست رو به رو شد و کارهای حقوقی اش از جانب دولت لهستان مذمت شد زیرا آن زمان دولت لهستان سعی در مصالحه با نازیهای آلمانی داشت .
در ۱۷ سپتامبر ۱۹۳۹، ارتش شوروی نیمه شرقی لهستان را اشغال کرد و باعث شد لمکین از لهستان یگریزد و با فرار ازاتحاد جماهیر شوروی، سرانجام به ایالات متحده رفت .[۱] در سال ۱۹۴۴ موقوفه کارنگی برای صلح بینالمللی بزرگترین کار لمکین را در آمریکا به چاپ رسانید و به آن لقب « قوانین محوری در تصرف اروپا » داد . این کتاب، مشتمل بر یک بررسی گسترده قانونی در مورد کشورهایی که توسط آلمان نازی در جنگ جهانی دوم اشغال شده بودند، بود و همچنین در این کتاب بود که او تعریفی از نسل کشی ارائه داد. نظرات لمکین در مورد جنایت نسل کشی به صورت جهان شمول توسط جامعه جهانی پذیرفته شد و این امر یکی از پایههای دادگاه نورنبرگ که ۲۴ تن از سران نازی در آن محاکمه شدند، بود.
بررسی ابعاد حقوقی، سياسی ژنوسايد با رويكرد به نقش شورای امنيت و ديوان كيفری بينالمللی
چكيده: با گسترش حقوقبين الملل طی دو قرن اخير، توجه به حقوق بشر و مبارزه با ژنوسايد يا نسلكشی در سطح جهانی افزايش پيدا كرده است و نهادهای بينالمللی دولتی و غير دولتی متعددی جهت مبارزه با آن سياستهای مختلفی را برنامهريزی نمودهاند كه در ابعاد حقوقی و سياسی متمركز شدهاند. ديوان كيفری بينالمللی و سازمان مللمتحد مهمترين نهادهايی هستند كه توسط دولتها به وجود آمدهاند و هر كدام با توجه به اساسنامه و اهداف خويش جهت احترام به حقوق اساسی انسان گامهای حقوقی و سياسی برداشتهاند، اما عليرغم تلاش اين دو سازمان، ملاحظات سياسی موجود در نظام بينالملل، مباحث حقوقی و قانونی مربوط به ژنوسايد را تحتتاثير قرار داده و از ضمانت اجرای تعدادی از احكام ديوان يا تصميمات سازمان ملل كاسته است، كنوانسيونهای منع منع بكارگيری تسليحات شيميايی و كشتار جمعی نيز از اقدامات اساسی صورت گرفته توسط مجامع بينالمللی است كه جهت محدود كردن قدرت مطلقه دولتها در استفاده از ابزار و تسليحات نظامی عليه غيرنظاميان بكار رفته است.عملياتی كردن اين كنوانسيونها توسط سازمانهای بينالمللی امكان پذير است كه دولتها عضو آنها هستند،نقش دولتها در ايجاد ژنوسايد و حتی مبارزه عليه آن حائز اهميت است.
http://intvisible.blogfa.com/
سیف الدین سلیمي